και στα ελληνικά... mopopopo, un retour

10 juin 2013

και στα ελληνικά... mopopopo, un retour

και στα ελληνικά... mopopopo, un retour

Happés par un tourbillon,

une tornade,

un maelström

nous en perdîmes nos tsarouches !

Par les temps qu'il faisait
difficile de marcher les pieds nus dans la merde !
sous un ciel hollandais
des coups de pieds au cul et des claques se perdent.

En réalité, tous les mopopopoUètes
-Juliette, Melina,
CheriBibi, PapyFeràBéton, D.Gadouzos,
nos copines de la botte,
étaient accaparés par les actions sur les terrains;

pourtant robuste, l'animal ledif eut quelques défaillances,
encore un peu con valaisan,
il est remplacé par un petit nouveau
Ogu Zevac'h

marin breton
et mopopopouète quand la mer est basse,
il vous offre ce qu'il considère comme son chef-d'oeuvre

La nuit était noire
La lune était blanche
Nous étions seuls
Elle et moi
Sa peau si douce
Ses yeux si bleus
Je savais ce qu'elle
Attendait de moi
Je lui dis de se calmer
De ne pas se rebeller
Je fis courir ma main
      Doucement sur ses reins

     Je n'y connaissais rien
             Mais je fis de mon mieux
             Pour placer mes doigts
             Délicatement entre ses seins
             Je me souviens de ma peur
             De l'excitation de mon coeur
             Jusqu'a ce moment béni
             Ou ma honte s'enfuit
          Après quelques Hisse et Han
             Il ne fallut pas longtemps
             Pour qu'en un jet puissant
             Jaillisse le liquide blanc
             Enfin j'avais réussi
             J'étais un homme à présent
             C'était la toute première fois
             cet automne...
             Que je trayais...
             une vache Bretonne
O.Z.

De la Bretagne...

à la Grèce...

il n'y a qu'un vers:
"bretagne breizh baise grèce braise"
D Gadouzos* νous livre de nouveau ses réflexions prosaïques και στα Ελλινηκα :

Χρυσή αυγή, σκοτεινό δειλινό

στις 17 Ιουνίου 2012, η συντηρητική δεξιά κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα.
Αμέσως και παντού τα χρηματιστήρια καυλώνουν ξανά - για μερικές ώρες μόνο - Οι «οικονομικές πιάτσες» σημειώνουν με ικανοποίηση ότι τα συμφέροντά τους δεν θα απειληθούν από την πολιτική εξουσία που μένει πιστή στην ευρωπαϊκή ορθοδοξία σ’ αυτό το θέμα . Οι πιο μετριοπαθείς αρθρογράφοι το κατάλαβαν αμέσως: στις τέσσερες γωνίες της κοινοτικής Ευρώπης, τολμούν να δηλώσουν ότι οι Έλληνες είχαν τη σοφία να ψηφίσουν για τη συνέχιση της πολιτικής λιτότητας (!).Το ακροατήριο του ναζιστικού κόμματος ονομαζόμενο «Χρυσή αυγή» προκαλεί πολύ λιγότερο τους μακροσκελείς σχολιασμούς τους. Και τι να πούμε για τον πολλαπλασιασμό των επιθέσεων των τελευταίων μηνών εναντίον τους αφρικανούς μετανάστες στην Ελλάδα; Απλά το αγνοούν. Η πολιτική εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης, εναντίον την Ελλάδα και εναντίον τους Έλληνες, που ενορχηστρώθηκε το τελευταίο έτος ήταν ήδη εμβληματική της αποτυχίας της Ευρώπης. Οι ρατσιστικές και ξενόφοβες ωθήσεις που επηρεάζουν πλέον την ελληνική κοινωνία δεν κάνουν παρά να επιβεβαιώσουν την τσουχτερή ήττα του ευρωπαϊκού δημοκρατικού ιδανικού. Οι Έλληνες πρέπει επομένως να πληρώσουν για την φορολογική ασυνέπειά τους, για την θρυλική τους χαλαρότητα και για τη διαφθορά των ηγετών τους. Η Κριστίν Λαγκάρντ το είπε: «τα παιδάκια στην Αφρική που δεν πηγαίνουν σχολείο είναι περισσότερο αξιολύπητα από αυτούς τους παραπονιάρηδες Έλληνες». Και όσον αφορά το χρήμα και την φορολογική ή οικονομική ηθική, η πρόεδρος του ΔΝΤ έχει κυρός...

Aube dorée, sombre crépuscule
17 juin 2012, la Droite conservatriceremporte les élections législatives en Grèce. Aussitôt et partout les Bourses rebandent – certes pour quelques heures seulement -Les « milieux » financiers constatent avec satisfaction que leurs intérêts ne seront pas menacés par le pouvoir politique resté fidèle à l’orthodoxie européenne en la matière. Les éditorialistes les moins critiques ne s’y sont pas trompés : aux quatre coins de l’Europe communautaire, ils osent affirmer queles Grecs ont eu la sagesse de voter pour la poursuite de la politique d’austérité (!).L’audience du parti nazi dénommé «Aube dorée » suscite beaucoup moins leurs prolixes commentaires.
Et que dire de la multiplication des agressions contre les immigrés africains de ces derniers mois en Grèce? Ils l’ignorent tout bonnement.
La campagne médiatico-politique anti Grèce et anti Grecs orchestrée au cours de la dernière année était déjà emblématique de l’échec de l’Europe.
Les poussées racistes et xénophobes qui affectent désormais la société grecque ne font que confirmer la défaite cuisante de l’idéal démocratique européen. Les Grecs doivent donc payer pour leur inconséquence fiscale, leur laxisme légendaire et la prévarication de leurs dirigeants. Christine Lagarde l’a dit : "les petits africains qui ne vont pas à l’école sont plus à plaindre que ces Grecs geignards". Et en matière de gros sous et de moralité fiscale ou financière la patronne du FMI fait autorité.

Μέσα στον δυϊστικό κόσμο πλασμένο για τους κοινούς ανθρώπους, εύκολα αντιτάσσουμε τα άξια μυρμήγκια και τους ξένοιαστους τζίτζικες. Αναγνωρίζεται οριστικά από την κοινή γνώμη, ότι ο ελληνικός λαός ανήκει στο δεύτερο είδος. Και δεν πειράζει εάν η πραγματικότητα αξίζει χίλιες φορές καλύτερα από αυτό το συνηθισμένο χαντάκι. Δεν πειράζει εάν η λέξη λιτότητα δεν έχει νόημα όσο δεν λέμε πώς θα εφαρμοστούν οι περικοπές που προκύπτουν.

Η λιτότητα, αύριο όπως χθες, δεν θα ισοδυναμεί με τη κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν θα αγγιχθεί η κολοσσιαία αργομισθία ελλήνων εφοπλιστών. Σ’ αυτούς δεν αρκεί να ξεχνούν να πληρώσουν τους φόρους τους: απαλλάσσονται!

Θα συνεχίσουμε να διασώσουμε τους έλληνες τραπεζίτες και όλου του κόσμου τους τραπεζίτες, όπως έχουν εμπλακεί κι αυτοί στο ελληνικό χρέος.

Θα περικοπούν ακόμη «το ελάχιστο μισθό» και οι χαμηλές συντάξεις.

Ναι, ο «μικρός» έλληνας πρέπει να πληρώσει. Η λιτότητα που δηλώνουν αναπόφευκτη οι υποστηρικτές της κυρίαρχης οικονομικής ορθοδοξίας δεν αφορά όλους τους τομείς της ζωής των εθνών. Επίσης μοιραία, η λιτότητα δεν αφορά τον οπλισμό. Ενώ έχει μόνο ένδεκα εκατομμύρια κατοίκων, η Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος εισαγωγέας ποικίλων όπλων (μερικές φορές ελαττωματικά). Οι στρατιωτικές δαπάνες έχουν εκραγεί τα τελευταία είκοσι χρόνια, από το 1,3 δις. ευρώ το 1988 στα 7,5 δις. ευρώ το 2009. Από το 2005 έως το 2009, αυτές οι δαπάνες έχουν αυξηθεί ενός τρίτου.

Dans le monde manichéen dessiné pour le vulgum pecus, on oppose à l’envi les fourmis méritantes et les cigales insouciantes
Il est définitivement admis par l’homme de la rue, que le peuple grec appartient à la seconde engeance.
Et tant pis si la réalité mérite mille fois mieux que ce trivial caniveau.
Tant pis si le mot austérité n’a pas de sens tant que l’on ne dit pas comment on entend appliquer la rigueur qui en découle.
L’austérité, demain comme hier, ne rimera pas avec justice sociale.
On ne touchera pas à la colossale sinécure des armateurs grecs.
Eux ne se contentent pas d’oublier de payer leurs impôts : ils en sont exonérés !
On va continuer de renflouer les banquiers grecs et les banquiers d’ailleurs, trop engagés dans la dette grecque.
On va amputer encore « le salaire minimum » et les maigres retraites. Oui, les « petits » grecs doivent payer. L’austérité décrétée inévitable par les tenants acharnés de l’orthodoxie économique dominante
ne concerne pas tous les domaines de la vie mouvementée des nations.
Tout aussi inévitablement l’armement en est exclu.
Alors qu'elle ne compte que onze millions d’habitants, la Grèce est un très gros importateur d’armes variées (et parfois avariées).
Les dépenses militaires grecques ont explosé en vingt ans, passant de 1,3 milliard d’euros en 1988 à 7,5 milliards d’euros en 2009.
De 2005 à 2009, ces mêmes dépenses ont augmenté d’un tiers.

Δεν θα εκπλαγεί κανείς ότι αυτές οι στρατιωτικές δαπάνες συνδέονται με χρηματοδοτήσεις τραπεζών από τις ίδιες χώρες με τους βιομηχάνους προμηθευτές αυτών των οπλισμών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γάλλια). Η Ελλάδα αγόρασε από την Γαλλία βλήματα, τεθωρακισμένα, πλοία , Μιράζ 2000. Η Γερμανία πούλησε στην Ελλάδα έξι υποβρύχια (που μάλιστα δεν είναι λειτουργικά) για 4,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Γι αυτό το λόγο γκρινιάζει η Merkel όταν οι «γερμανοί έμποροι πυροβόλων» διακινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν αδυναμίες πληρωμής. Όσο για τις οικονομικές βοήθειες και την γαλλική υποστήριξη στην Ελλάδα, εξαρτούνται από την αγορά φρεγατών και πολεμικών ελικοπτέρων. Έτσι, η δυστυχία του ελληνικού λαού κάνει την ευτυχία των γερμανών, αμερικάνων και γαλλικών εμπόρων πυροβόλων. Μην μπορώντας να αντέξουν την μείωση των εισοδημάτων τους στο μισό, δεκάδες Ελλήνων βάζουν τέλος στην ζωή τους, έμμεσα θύματα των Dassault, Lagardère, Siemens και των τραπεζών που επωφελούνται από την κρίση του χρέους.
Οι ευροκράτες απειλούν τους λαούς της Ευρώπης με όλα τα κακά αν τολμήσουν να ψηφίσουν λάθος. Ήταν η σειρά των Ιρλανδών προ λίγο. Ποιανού η σειρά αύριο; Καιρός είναι να σταματήσει το θανατηφόρο φαύλο κύκλο που μας εκτρέπει κάθε μέρα περισσότερο από την ευγενή ιδέα της Ευρώπης.
Εξήντα έτη προσπαθειών και σταδιακών εγκαταλείψεων της «εθνικής» κυριαρχίας για να φθάσουμε στην σύντριψη των λαών ώστε να ικανοποιηθεί η αχόρταγη όρεξη των οικονομικών και βιομηχανικών ολιγαρχιών.

On ne s’étonnera pas que ces dépenses militaires soient associées à des concours financiers de banques
de mêmes nationalités que les industriels fournisseurs de ces armements (États-unis, Allemagne, France).
La Grèce a acheté à la France des missiles, des blindés, des navires de surface, des mirages 2000.
L’Allemagne a vendu à la Grèce six sous-marins pour 4,8 milliards d’euros. (et ces engins ne seraient même pas opérationnels
voilà pourquoi Merkel grogne quand les « marchands de canons » allemands risquent de faire face à des défauts de paiement.
Les aides financières et le soutien français à la Grèce sont quant à eux conditionnés à l’achat de frégates et d’hélicoptères de combat.
Ainsi, le malheur du peuple grec fait le bonheur des marchands de canons allemands, américains et français.
Ne pouvant supporter la division par deux de leurs revenus, des dizaines de Grecs mettent fin à leurs jours,
victimes indirectes de Dassault, de Lagardère, de Siemens et des banques qui profitent de la crise de la dette.
Les eurocrates tancent les peuples d’Europe, les menacent de tous les maux quand ils risquent de mal voter.
C’était le tour des Irlandais il y a peu. À qui le tour demain ?
Il est plus que temps d’interrompre la spirale mortifère qui nous détourne chaque jour davantage de la noble idée d’Europe.
Soixante ans d’efforts et d’abandons progressifs de souveraineté "nationale" à défaut d’être populaire
pour en arriver à l’écrasement des peuples afin de satisfaire l’appétit démesuré des oligarchies financières et industrielles.

Στην πρώτη απτή ανησυχία, δεν διστάζουμε να θυσιάσουμε το όνειρο της κοινοτικής συνοχής. Όμως, δεν είναι μόνο η ύπαρξη των λαών που αγνοείται έτσι. Είναι και η Ιστορία τους.

Θυμηθείτε ίδιος ότι «να φτιάξουμε την Ευρώπη» σήμαινε, την επομένη του Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, να δημιουργηθεί ένας ευρύς πολιτικός χώρος ικανός να απωθήσει οριστικά κάθε καινούργιο ρίσκο εριστικής σύγκρουσης. Αυτοί που είχαν την ιδρυτική αυτή ελπίδα, δεν μπορούν παρά να θρέψουν βαθιές λύπες από την σημερινή ενίσχυση της θέσης των εμπόρων όπλων και από την είσοδο στο ελληνικό κοινοβούλιο ενός ναζιστικού κόμματος. Όσο αφορά την ευρωπαϊκή ιστορία των Ελλήνων, είναι δύο φορές χιλιετή. Εφόσον φαίνεται σήμερα ότι όλα αγοράζονται και πουλιούνται, ας κάνουμε μια πρόταση να σώσουμε τον ελληνικό λαό: ας βάλει κάθε ευρωπαίος δέκα λεπτά του ευρώ μες στον ελληνικό κουμπαρά κάθε φορά που θα προφέρει μια λέξη ελληνικής προέλευσης! Δεν μιλά κανένας ποτέ για αυτό το χρέος, εκτός από μερικοί των γραμμάτων. Είναι αλήθεια ότι για τους εμπόρους και τους τραπεζίτες που κάνουν την Ευρώπη εδώ και πολύ καιρό, είναι άνευ ενδιαφέρον. Και εδώ βρίσκεται η καρδιά της κρίσης: η πολιτιστική Ευρώπη ακόμα δεν υπάρχει με την λαϊκή έννοια του όρου. Ο ευρωπαϊκός πολιτισμός της μάζας της γύρισε την πλάτη και τη περιφρονεί. Σ’ αυτήν την εγκατάλειψη, ο δρόμος είναι ελεύθερος για όλους τους εξτρεμισμούς. Ένα σκοτεινό δειλινό πλησιάζει.

À la première inquiétude tangible, on n’hésite pas à sacrifier le rêve de cohésion communautaire.
Cependant, ce n’est pas seulement l’existence des peuples que l’on ignore ainsi. C’est aussi leur Histoire.
Rappelons-nous tout de même que « faire l’Europe » signifiait, aux lendemains de la Seconde Guerre mondiale,
créer un espace politique large capable de repousser définitivement tout risque de nouveau conflit belliqueux.
À l’aune de cet espoir fondateur,
le renforcement actuel des positions commerciales des marchands d’armes
et l’entrée au Parlement d’Athènes d’un parti néo-nazi
ne peuvent que nourrir de profonds regrets.
L’Histoire européenne des Grecs est, quant à elle, deux fois millénaire.
Puisqu’il paraît qu’aujourd’hui tout peut s’acheter ou se vendre, faisons une suggestion pour sauver le peuple grec :
que chaque européen mette dix centimes d’euro dans la tirelire hellénique toutes les fois qu’il prononcera un mot d’origine grecque !
Cette dette-là personne jamais n’en parle, hormis quelques lettrés.
Il est vrai que pour les marchands et les banquiers qui font l’Europe depuis longtemps déjà, elle est de peu d’intérêt.
Et voilà bien le cœur de la crise :
l’Europe culturelle n’existe toujours pas au sens populaire du terme.
La culture européenne de masse lui a tourné le dos et la méprise.
Dans ce désert, la voie est libre pour tous les extrémismes.
Un sombre crépuscule approche.